นักดนตรีคือผู้สร้างและผู้เสพ "สุนทรียอารมณ์"

มันเป็นสิ่งจำเป็นเป็นอย่างยิ่งที่นักดนตรีต้องใส่ความรู้สึกสุนทรีย์เข้าไปในตัวโน๊ตทุกๆตัวที่กำลังบรรเลง เฉกเช่นเดียวกับที่จิตรกรทำกับเส้นสาย หรือแม้แต่ หยดสี ของเขา เพราะไม่อย่างนั้น มันเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียวที่บทเพลงทั้งบท หรือ ภาพเขียนทั้งภาพ จะให้ความรู้สึกทางสุนทรีศาตร์แก่ผู้รับ

โอกาสย่อมมาถึงผู้อดทนรอคอยเสมอ vs. Is it too late?

ขอบคุณ ทุกท่าน ขอบคุณน้องๆ ที่ให้ความต้อนรับและความเคารพเป็นอย่างดี

คำถามจากผู้คนรอบกายยิงกระหน่ำเมื่อรู้ข่าว ความแปลกใจยังขยายวงโคจรไปถึงเพื่อนใหม่ ถึงเหตุผลหลักของการกระทำในครั้งนี้ หนึ่งในคำถามสุดแสบ "ไม่สายไปหน่อยเหรอ" ถ้าคนถามไม่ใช่คนสนิทกัน นัยว่าหมัดสวนคงถูกปล่อยทันควันจนกรรมการไม่ต้องนับให้เปลืองน้ำลาย แต่พอมาคิดอีกที มันก็อาจเป็นเรื่องแปลกสำหรับคน(ไทย)หลายๆคน ที่มองว่า การจะเปลี่ยนแปลงบางอย่างในวัยหนึ่ง เป็นเรื่องไม่สมควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง

อาจเป็นเหมือน ดอน กิโฆเต้ ที่ลุกขึ้นมาวิ่งไล่ตามความฝัน ในวัยที่ใครๆก็มองว่าไม่สมควรกระทำ สิ่งที่ทำอาจเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ มองไม่เห็นอนาคต ดูเหมือนเป็นเงาเลือนรางของภาพบนกำแพงที่ถูกหลอกซ้ำหลอกซ้อนด้วยรูปปั้นหน้ากองไฟ (อ้างอิง อาจารย์...)แต่ "Man shall live on hope" (อ้างอิง อาจารย์...)ก็ได้มอบดาบศักดิ์สิทธิ์พร้อมหมวกเกราะอัมบริโน่เพื่อฟาดฟันอุปสรรคใดๆที่อาจเยี่ยมกราย

บางครั้งเราอยู่ในฐานะที่ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นต้องอธิบาย เพราะคนที่ไม่มี ก็ย่อมไม่อาจเข้าใจ ปูเสฉวนเปลี่ยนกระดอง ปลาแซลมอนกระโดดทวนแรงโน้มถ่วง เราทำได้ดีที่สุดเพียงแค่ รับรู้